Allah'a Nasıl Yaklaşılır

    «Allah'a yaklaşmak» ne demektir? Açıktır ki bu, fiziksel olarak Tanrı'ya yaklaşmak anlamına gelmez, çünkü bu Kuran'ın Tanrı kavramına aykırı olacaktır - Tanrı uzayda belirli bir yerde konumlanmamıştır. Allah, « Sana şah damarından daha yakınım » der ( 50:16 ); ve yine, « Sen neredeysen, ben oradayım » ( 2:115, 7:7 ).

    Bu nedenle Tanrı'ya yaklaşmak şu anlama gelir: Kendi karakterlerimizde mümkün olduğunca mükemmel Benliğin, yani Tanrı'nın niteliklerini taklit etmek. Bu nitelikleri ne kadar çok taklit edersek, Tanrı'ya o kadar yaklaşırız. Ancak, bu niteliklerin öykünmesi tek başına değil, toplum içinde gerçekleşmelidir. Bireysel meditasyon veya dua yoluyla kişisel kurtuluşu öğreten Tanrı kavramları Kuran dışıdır. Kuran'ın kurtuluşu ancak mevcut siyasi ve ekonomik sistemlerin Allah'ın Kuran'da verilen evrensel ve kalıcı niteliklerini yansıtacak şekilde yeniden yapılandırılmasıyla mümkün olabilir.

    Örneğin, Tanrı evrensel olarak merhametli, bağışlayıcı, adil ve adil olduğuna göre, Tanrı adına işleyen toplumsal düzen de öyle olmalıdır. Nasıl ki Allah herkese rızık ve gıda sağlıyorsa, O'nun adına kurulan ekonomik sistem de öyle olmalıdır. Tanrı nasıl evrensel insan hak ve özgürlüklerini garanti ediyorsa, O'nun adına kurulan siyasi sistem de öyle olmalıdır. Böyle bir sistemi kuranlar ve günlük işlerini buna göre yönlendirenler, yavaş yavaş Allah'ın sıfatlarını kendi karakterlerine yansıtmaya başlayacaklar, yani Allah'ın sıfatlarının “rengini” kendi karakterlerinde alacaklardır. Cesaretle, "Rengimizi Allah'tan alıyoruz, Allah'tan daha güzel kim boyayabilir " diyecekler ( Bakara 2:138) .). Bu ünlü Kuran ayetinde "sibga-tullah" veya "Allah'ın rengi"nin anlamı şudur:

Allah'ın boyası ۖ Renkte Allah'tan daha güzel kim var

    Dolayısıyla böyle bir sistem altında, insanlar -bireysel olarak olduğu kadar toplu olarak da- tek gerçek Tanrı'ya yaklaşmaya başlayacaklardır, çünkü ortak hedefleri olarak Tanrı'nın en dengeli nitelikleri olan Esmaül Hüsnâ'nın aynı nesnel standardına sahip olacaklardır: وَلِلَِّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ( 7:180 ) – VE ALLAH'IN [yalnızca] kemâl [Esed] sıfatlarıdır. Bu, Kuran'ın nihai hedefi olan evrensel kardeşlik ve insanlığın birliğine yol açacaktır ( 2:213 ).). Bu sistemde, Allah'ın sıfatlarının rengiyle renklenen bireyler, sinerjik bir şekilde birlikte çalışır ve mücadele eder, birbirlerine yardım eder, ancak bu ortak hedefin, Allah'a yakınlığın inancıyla hareket eder. Bu ortak amaç, Tanrı ile olan ilişkimizin diğer bazı yönlerini de açıkça anlamamızı gerektirir.

    “Benliğin” temel özellikleri şunlardır: benzersizlik, bağımsızlık ve özgürlük. “Ben özgürüm” dediğimde, gerçekten “ben”imin benzersiz olduğunu, özgür olduğunu ve başka bir “ben”e bağımlı olmadığını, seçim ve eylem özgürlüğüne sahip olduğunu ima ediyor. Allah, mükemmel “Nefs” olarak tamamen eşsizdir (Allahu A'had); O kesinlikle hürdür ve bağımlı değildir (Allahus Samed); O ne doğurdu, ne de doğuruldu; ve O'nun benzeri yoktur ( 112:1-4 ).

    Dolayısıyla bu hayatta insan, “ben”in bu gizil özelliklerini geliştirerek Allah'a yaklaşmaya çalışmalıdır. Bu gelişmeyi kolaylaştırmak için, “ben”in dışarıdan dayatılmasından ziyade kendi kendine empoze edilmesi gereken bazı sınırlamalara ihtiyacı vardır. Aslında, dış dayatma “benliği” yok eder. Allah Kuran'da, yarattıkları üzerinde mutlak bir güç ve hakimiyet sahibi olduğu halde, örneğin merhametli olmak ve müminlere yardım etmek gibi konularda da Kendisine bazı sınırlamalar koyduğunu şöyle bildirmektedir: De ki (Ey Peygamber): göklerde ve yerde mi?" De ki: "Allah'a." O, Rahmeti kendisine farz kılmıştır. ( 6:12 ). Müminlere yardım etmek görevimizdir ( 6:54, 7:156 ).

    Kuran'a göre Allah ile müminler arasındaki bu katılım bir sözleşme ile gerçekleşir. İslam'da müminler, Allah ile canlarını ve mallarını cennet karşılığında O'na satarak bir sözleşme yapmalıdır ( 9:111 ). Dolayısıyla bu şekilde, Allah'ın bu dünyadaki görevini yerine getirmeleri için Allah'ın yardımcıları olurlar ( 61:14 ), Allah ise onlara yardım etmeyi görev bilir. Cennet, hem bu dünyayı hem de ahireti kapsadığından, müminlerin hem dünyada hem de ahirette güzel bir yaşam için dua etmeleri ve çaba göstermeleri gerekir ( 2:201 ).

    Allah'ın sınırsız güce rağmen kendi kendine koyduğu sınırlamaların bir başka örneği de Allah'ın kimseyi mesajını kabul etmeye zorlamamasıdır. İnsanlara bunu kabul etme veya reddetme konusunda tam bir seçim özgürlüğü vermiştir ( 18:29 ). O, her insanı mümin yapabilir, fakat O yapmaz ( 32:13, 10:99 ).

Kuran'ın Tanrısı bir diktatör değildir.

    Allah'ın yarattıklarının üzerinde tam kontrolü olduğuna şüphe yoktur ( 5:120, 9:116, 23:88 ). Her şeyi yapabilir ( 2:117, 6:73, 14:27, 19:35, 36:82 ). Kimse O'nu sorgulayamaz ( 21:23). Fakat bir diktatör veya bir kral gibi güçlerini keyfi olarak mı kullanıyor? Yoksa bir standart veya model mi izliyor? Tanrı'nın sonuçlar ürettiği bir kalıp vardır. Eylemlerimizin sonucu, Kuran'da belirtilen belirli eylem için Tanrı'nın kalıcı niteliği ile ilgili yasaya göre üretilir. Kuran'ın Tanrı kavramında, insanlar bireysel olarak O'nu memnun etmek zorunda değiller, O'nun kitabı Kuran'da açıkça belirtilen yasalarına uymak zorundadırlar. Kuran'ın Allah'ı kimseye boyun eğmez. O, kalıcı ve nesnel sıfatlara sahiptir ve KALIMAT-I-ALLAH ( 6:34, 6:115, 10:64, 18:27 ), SÜNNAT-I-ALLAH ( 17:77, 33:62 ) denilen değişmez kanunların kaynağıdır. , 35:43, 48:23 ) ve HALK-I-ALLAH ( 30:30) Kuran'a göre. Bu nedenle, eylemlerimizin sonucu, eylemin O'nun yasasına göre gerçekleştirilip gerçekleştirilmediğine bağlıdır. Sonuç beklenenden farklıysa, kişinin eylemlerini değiştirmesi gerekir. Tanrı'yı ​​yasalarını değiştirmeye ikna etmek için dualar ve fedakarlıklar yoluyla Tanrı'yı ​​​​memnun etmeye çalışırken aynı şeyi yapmaya devam etmemelidir. Kişi kendini O'nun yasalarına göre hizalamalıdır, tersi değil.

    Halife Ömer (R) bir keresinde amacının insanların dualarının Allah'a ulaşmasını engellemek olduğunu söylemişti. Bu insanların ilgisini çekti. İnsanların bazı sorunlarla karşılaştıklarında normalde Tanrı'ya dua ettiklerini açıkladı. Halife olarak onun görevi, onların sorunlarını çözmekti, böylece onların çözümü için Allah'a dua etmek zorunda kalmasınlar. Eğer Tanrı'ya dua etmeleri gerekiyorsa, o zaman aslında bu, onun Tanrı'ya karşı bir şikayeti olurdu. İlginçtir ki bu, Kuran'a göre uygulanan sistemin, Allah'ın insanlara verdiği sözleri yerine getirmesi gerektiği anlamına gelir. Tanrı insanlara doğrudan yardım etmez. Allah'ın yeryüzündeki Anayasası olarak Kuran'ı kullanarak insan dünyasındaki planlarını uygulayan kulları (Peygamberler ve gerçek müminler) aracılığıyla onlara yardım eder. Bu bizi Tanrı kavramının bir başka önemli yönüne, yani

Tanrı'nın Yasasının Evrenselliği

    Fiziksel dünyada, Tanrı'nın yasalarının evrenselliğini kolayca kabul ederiz. Örneğin, sudan hidrojen ve oksijeni serbest bırakma deneyi, nerede yapılırsa yapılsın aynı koşullar altında aynı sonucu verecektir. Sağlığımızı ve refahımızı ve hatta yaşamımızı bu yasaların evrenselliğine borçluyuz.

Aynısı, şimdi Kuran'da güvenli bir şekilde korunan başka bir Tanrı yasaları dizisi için de geçerlidir. Onlara inanıp inanmamamız önemli değil. Bu yasaların kendi nesnel varlıkları vardır ve tıpkı doğa yasalarının fiziksel dünyada işlemesi gibi, insan dünyasında da amansızca çalışırlar. Kuran'ın Tanrısı, tüm alemlerin Besleyicisi ve Besleyicisi (Rabbil 'Alamin) ve tüm insanlığın Besleyicisi ve Besleyicisidir (Rabbin-Naas). O, Hükümdardır (Malikin-Naas) ve tüm insanlığın Tanrısıdır (İlaahin-Naas).

   Dolayısıyla bu Tanrı kavramında cinsiyet, ırk, etnik köken, dil, ekonomik fırsatlar, siyasi güç veya sosyal statüye dayalı ayrımcılığın yeri yoktur. Kuran'daki Tanrı her insandan eşit uzaklıktadır. Ancak iradelerini Allah'ın iradesiyle uyumlu hale getirenler, "rengi"ni O'ndan alırlar. Buna karşılık, Tanrı tarafından renklendirilenler evrensel Tanrı benzeri nitelikleri yansıtır ve bir ailenin üyeleri olurlar. Bu sayede iç ve dış yaşamlarında hiçbir çelişki yoktur. Bu Tanrı kavramıyla, itme ve çekme, dualar ve ritüeller yoluyla Tanrı'yı ​​kimsenin lehine bükmek için hiçbir çaba yoktur. Bu, Tanrı'nın insanlarla ilgili nesnel yasalarının bir başka yönüne yol açar: Bu Tanrı kavramına inanılsın ya da inanılmasın, her insan eylemi, Tanrı'nın karşılık verme yasasına dayalı bir tepki üretir.

Tanrı'nın Karşılık Yasası

    İnsanlara herhangi bir eylemi seçme konusunda tam bir özgürlük verilmiş olsa da, seçim yapıldıktan sonra bu özgürlük sona erer. İnsan, eylem gerçekleştirildikten sonra sonucu değiştirme özgürlüğüne veya yetkisine sahip değildir. Buna karşılık kanunu denir. Kuran'daki şu ayetler insan eylemlerinin sonuçlarını açıkça belirtir: 2:21, 2:179, 2:183, 2:185, 2:189, 3:123, 3:129, 3:199, 5:35, 7:69 ve 7:157 .

    Doğanın fiziksel yasalarını ihlal edersek sonuçlarına hemen katlanacağımız günlük deneyimimizdir. Örneğin, ateş yanar, sel boğulur, yerçekimi çeker, yıldırım çarpması ve hortumlar yollarına çıkan şeyleri yırtar. Bu doğa güçlerinin her biri, doğa yasalarına uymazsak veya önlem almazsak, fiziksel yaralanmalara veya ölüme neden olur. Fakat, karşılık verme yasasının insan dünyasında nasıl işlediğini sorabiliriz? Hile yapanlar, insan yapımı yasalara yakalanmazlarsa neden kaçarlar? Neden yalancılar gelişiyor gibi görünüyor? Neden boşlukları kullanarak sistemi manipüle eden insanlar hayatta dürüst olanlardan daha ileri giderler? Neden zenginler ve güçlüler, fakirleri ve zayıfları sömürerken gelişiyor? Neden cinayet, işkence, ve masum insanların tecavüzüne dünyanın birçok yerinde izin veriliyor mu? Tanrı neden onu durdurmak için hiçbir şey yapmıyor? Allah'ın misilleme kanunu, tabiatın fizik kanunlarını çiğneyenleri cezalandırdığı gibi, bu suçların faillerini de hemen cezalandırmaz? Bu sorulara cevap olarak bazı din alimleri, fakirlere ve mağfiretlere sabretmeyi, kaderlerine razı olmayı, mükafatını ahirette aramayı öğretir. Öte yandan bazı insanlar, maddi dünyadan vazgeçerek Tanrı'ya yaklaşabileceklerini düşünerek yanlış bir şekilde mistisizme yönelirler. ahirette karşılığını aramaktır. Öte yandan bazı insanlar, maddi dünyadan vazgeçerek Tanrı'ya yaklaşabileceklerini düşünerek yanlış bir şekilde mistisizme yönelirler. ahirette karşılığını aramaktır. Öte yandan bazı insanlar, maddi dünyadan vazgeçerek Tanrı'ya yaklaşabileceklerini düşünerek yanlış bir şekilde mistisizme yönelirler. (57:27 ). Bu düşünceye göre, baş ağrısını sonsuza kadar tedavi etmenin en iyi yolu kafadan kurtulmaktır. Bu Tanrı kavramı, gerçek dünyanın gerçek sorunlarından kaçmayı öğretir.

    O halde, Tanrı'nın karşılık verme yasasının insan dünyasında işlemediği söylenebilir mi? Fiziksel dünyada olduğu gibi suç işleyen ve hemen cezalandırılmayan insanlar kaçıyor mu? Bu dünyada önünde hesap verecekleri daha yüksek bir kanun yok mu? Şundan emin olalım ki, intikam yasası işliyor—sürekli ve aralıksız, tam burada, bu dünyada. Böyle olmadığını düşünerek yanılabiliriz, çünkü bu yasanın zaman ölçeği doğanın fiziksel yasalarından farklıdır. Saniye ve dakika göstergeleri kaldırılmış bir saatin üzerinde sanki zaman tutuluyor ve saatin çalışmadığını zannediliyor. Bunun nedeni, Tanrı'nın takvimindeki bir gün, bu gezegendeki bin ( 32:5 ), hatta elli bin yıllık zamanımıza eşdeğer olabilir (70:4).

    Fiziksel dünyadaki doğa yasaları ile insan dünyasındaki karşılık yasası arasındaki bir diğer ayrım, karşılık yasasının bedende değil “ben” üzerinde işlemesidir. Bu yasa, eylemlerimizin onu ihlal edip etmediğine bağlı olarak “benliği” güçlendirir veya zayıflatır. Böylece hem burada hem de ahirette kaderimizi kendi eylemlerimiz belirler.

    Tanrı'nın intikam yasası insan dünyasında işliyor olsa da, bize son derece yavaş görünüyor ve etkisi bedende değil, ruhta ya da “kendinde”. O zaman soru şu olur: Bu yasa hızlandırılabilir mi?

Tazminat Yasasını Hızlandırmak

    Bildiğimiz gibi, Evren ve içindeki her şey, doğa yasaları adı verilen sabit bir düzene göre çalışır. Doğa kanunları hızlandırılamaz. Örneğin, bir çiftçi ne kadar sabırsız olursa olsun, mahsulü hasat için olgunlaşmadan önce belirli bir süre beklemek zorundadır. Bu, fiziksel dünyanın her yerinde geçerliyken, insan dünyasında durum aynı değildir.

    İhlal edenlerin eylemlerinin sonuçlarıyla fiziksel dünyada olduğu gibi gerçek zamanlı olarak yüzleşebilmeleri için insan dünyasında işleyen tazminat yasasını hızlandırmak mümkün müdür? Kuran bunun mümkün olduğunu bildiriyor.

    Bu nasıl yapılabilir? Allah'ın sıfatlarının belirli bir durumda belirli bir kalıp veya kanuna göre devreye girdiğini gördük. Ayrıca, insanlara, gizli biçimde, Tanrı ile aynı niteliklerle, ancak insan sınırlaması içinde bahşedildiğini gördük. Kur'an temelli bir eğitim, öğretim ve gelişim programı ile insanoğlu, Tanrı'ya benzer nitelikler geliştirebilir ve kendi karakterlerinde yansıtabilir.

    İnsan, Allah'ın sıfatlarıyla renklenen bireylerin olduğu bir toplum yaratabilirse, ceza kanununun hızı artar. Başka bir deyişle, insan eylemleri Allah'ın karşılık verme kanunu ile eş zamanlı hale gelirse, hızı hızlanır (Saree-ul-Hisaab): “ Eğer Allah'a yardım ederseniz, o zaman O da size yardım eder. ( 47:7 ). " Ve benimle olan ahdini yerine getir, o zaman ben de ahdimi yerine getireyim. (2:40)

    İnsan, iradesini Allah'ın İradesi ile senkronize ederek, daha önce sözü edilen akit ( 9/111 ) gereği Allah'la işbirliğine başlar. Sonra Allah, melekler (Meleika veya Allah'ın güçleri) aracılığıyla müminlere (müminlere) yardım eder: Rabbimiz (Besleyici ve rızık veren) Allah'tır deyip sonra (bu vaadde) sebat edenlerin üzerine melekler iner. . ( 41:30 )

    Meleklerin müminlerin üzerine inmesi, insan dünyasında ceza kanununu hızlandıran şeydir. Dolayısıyla, zengin ve güçlüler, bireysel, ailevi veya ulusal düzeyde, yoksulların ve zayıfların sömürülmesinden paçayı sıyırıyorsa, bunun tek bir anlamı vardır: intikam yasasının desteğinin olmaması. İşte bu yüzden melekler, akıbeti hızlandırmak için üzerlerine inmezler. Ancak bu, Tanrı'nın intikam yasasının işlemediği anlamına gelmez. Çalışıyor ama saatin akrebi gibi kendi hızıyla hareket ediyor. (Unutmayın! Allah'ın takviminde bir gün bizim zamanımızda bin, hatta elli bin yıla denk gelebilir.) Örnek olarak, Peygamberimiz (sav) ve Sahabe (r.a.) iradelerini Allah'ın İradesi ile senkronize ettiklerinde, sonuçlar çabaları çok hızlı gerçekleşti. Aşiret reisleri, krallar, kapitalistler ve rahipler tarafından zayıfların sömürülmesi ve kitlelerin köleleştirilmesine dayanan sistemi, hakkaniyet, adalet ve adalete dayalı bir sistemle çok kısa sürede değiştirdiklerini tarih şahitlik etmektedir. evrensel insan haklarına ve özgürlüğüne saygı. Zamanın iki süper gücünün, yani Bizans ve Pers imparatorluklarının birkaç yıl içinde o zamanki “alçak” Arapların elinde parçalanacağını kim hayal edebilirdi? Bunun nedeni, karşılık yasasına insan girişinin, dolayısıyla momentumunu hızlandırması ve hızlı çıktıyla sonuçlanmasıydı. adalet ve evrensel insan haklarına ve özgürlüğüne saygı. Zamanın iki süper gücünün, yani Bizans ve Pers imparatorluklarının birkaç yıl içinde o zamanki “alçak” Arapların elinde parçalanacağını kim hayal edebilirdi? Bunun nedeni, karşılık yasasına insan girişinin, dolayısıyla momentumunu hızlandırması ve hızlı çıktıyla sonuçlanmasıydı. adalet ve evrensel insan haklarına ve özgürlüğüne saygı. Zamanın iki süper gücünün, yani Bizans ve Pers imparatorluklarının birkaç yıl içinde o zamanki “alçak” Arapların elinde parçalanacağını kim hayal edebilirdi? Bunun nedeni, karşılık yasasına insan girişinin, dolayısıyla momentumunu hızlandırması ve hızlı çıktıyla sonuçlanmasıydı.