Michael Faraday Kimdir?

Michael Faraday

    Michael Faraday (22 Eylül 1791, Newington , Surrey , İngiltere - 25 Ağustos 1867, Hampton Court , Surrey), birçok deneyi elektromanyetizmanın anlaşılmasına büyük katkıda bulunan İngiliz fizikçi ve kimyager. En büyüklerinden biri haline gelen Faraday,19. yüzyılın bilim adamları , kariyerine kimyager olarak başladı. Sanatının teknik yönlerindeki ustalığını ortaya koyan bir pratik kimya el kitabı yazdı , aralarında benzen de bulunan bir dizi yeni organik bileşik keşfetti ve "kalıcı" bir gazı (yani, olduğuna inanılan ) ilk sıvılaştırdı. sıvılaştırılamaz). Bununla birlikte, onun en büyük katkısı, alanında oldu. elektrik ve manyetizma . 

    Bir manyetik alandan elektrik akımı üreten ilk kişiydi, ilk elektrik motorunu ve dinamoyu icat etti, elektrik ile kimyasal bağ arasındaki ilişkiyi gösterdi, manyetizmanın ışık üzerindeki etkisini keşfetti ve bazı canlıların kendine özgü davranışını diamanyetizmayı keşfetti ve adlandırdı . Güçlü manyetik alanlardaki maddeler. Deneysel ve teorik temelin önemli bir kısmını sağladı.James Clerk Maxwell , klasik elektromanyetik alan teorisini kurdu.

Erken dönem

    Michael Faraday, şimdi Güney Londra'nın bir parçası olan Surrey, Newington kırsalında doğdu. Babası , 1791'de İngiltere'nin kuzeyinden iş aramak için göç etmiş bir demirciydi . Annesi, zor bir çocukluk döneminde oğlunu duygusal olarak destekleyen, büyük sakin ve bilge bir taşralı kadındı. Faraday, babaları sık sık hasta olduğu ve düzenli çalışamayacak durumda olduğu için doyması zor olan dört çocuktan biriydi. Faraday daha sonra kendisine bir hafta dayanması gereken bir somun ekmek verildiğini hatırladı. Aile , manevi gıda sağlayan Sandemanyalılar adlı küçük bir Hıristiyan mezhebine mensuptu.hayatı boyunca Faraday'a Onun üzerindeki en önemli etki buydu ve doğaya yaklaşma ve doğayı yorumlama biçimini güçlü bir şekilde etkiledi.

    Faraday, bir kilisenin Pazar okulunda okuma, yazma ve şifreleme eğitimi alarak yalnızca bir eğitimin temellerini aldı . Küçük yaşta bir kitapçıya ve ciltçiye gazete dağıtarak para kazanmaya başladı ve 14 yaşında adamın yanına çıraklık yaptı. Diğer çıraklardan farklı olarak Faraday, ciltleme için getirilen kitaplardan bazılarını okuma fırsatı buldu. Encyclopædia Britannica'nın üçüncü baskısındaki elektrikle ilgili makale özellikle onu büyüledi. Eski şişeleri ve keresteyi kullanarak ham bir elektrostatik jeneratör yaptı ve basit deneyler yaptı. Ayrıca elektrokimyada deneyler yaptığı zayıf bir volta yığını inşa etti .

    Faraday'ın büyük fırsatı, kendisine kimya derslerine katılması için bir bilet teklif edildiğinde geldi .Sir Humphry Davy , Londra'daki Büyük Britanya Kraliyet Enstitüsü'nde . Faraday gitti, her şeye dalıp oturdu, dersleri notlarına kaydetti ve bilim mabedine girmenin gerçekleşmesi imkânsız görünen umuduyla ciltçiliğe geri döndü . Notlarının ciltli bir kopyasını Davy'e iş talebinde bulunan bir mektupla birlikte gönderdi, ancak açılma olmadı. Ancak Davy unutmadı ve laboratuvar asistanlarından biri kavga nedeniyle görevden alındığında Faraday'a bir iş teklif etti. Faraday, Davy'nin laboratuvar asistanı olarak başladı ve kimyayı günün en büyük uygulayıcılarından birinin dirseğinde öğrendi . Faraday'ın Davy'nin en büyük keşfi olduğu, doğru bir şekilde söylenmiştir.

    Faraday 1812'de Davy'ye katıldığında, Davy günün kimyasında devrim yaratma sürecindeydi. Genel olarak modern kimyanın kurucusu olarak anılan Fransız Antoine-Laurent Lavoisier , birkaç basit ilke üzerinde ısrar ederek 1770'lerde ve 1780'lerde kimya bilgisinin yeniden düzenlenmesini gerçekleştirmişti. Bunların arasında oksijenin eşsiz bir element olması, yanmanın tek destekçisi olması ve aynı zamanda bu elementlerin tüm asitlerinin . Davy, oksitleri ayrıştırmak için bir galvanik pilden gelen güçlü bir akımı kullanarak sodyum ve potasyumu keşfettikten sonra temelinde yatan element olması , muriatik (hidroklorik) asidin bozunmasına dönüşen elementlerden biri olmasıydı . Bilinen en güçlü asitler. Ayrışmanın ürünleri hidrojendi . ve yanmayı destekleyen ve suyla birleştiğinde bir asit üreten yeşil bir gazdı. Davy, bu gazın klor adını verdiği bir element olduğu ve muriatik asitte hiçbir şekilde oksijen bulunmadığı sonucuna vardı . 

    Dolayısıyla asitlik, asit oluşturan bir elementin varlığının sonucu değil, başka bir koşulun sonucuydu. Bu koşul, asit molekülünün fiziksel biçiminden başka ne olabilir?kendisi? Davy, o zaman, kimyasal özelliklerin yalnızca belirli elementler tarafından değil, aynı zamanda bu elementlerin moleküllerde düzenlenme biçimleri tarafından da belirlendiğini öne sürdü. Bu görüşe varırken, Faraday'ın düşüncesi için de önemli sonuçları olacak bir atom teorisinden etkilendi . 18. yüzyılda ortaya atılan bu teori, Ruggero Giuseppe Boscovich , atomların birbirini izleyen çekici ve itici güç alanlarıyla çevrili matematiksel noktalar olduğunu savundu . Gerçek bir element , böyle bir tek noktadan oluşuyordu ve kimyasal elementler, ortaya çıkan kuvvet alanlarının oldukça karmaşık olabileceği bu tür birkaç noktadan oluşuyordu. Moleküller de bu elementlerden oluşturuldu ve hem elementlerin hem de bileşiklerin kimyasal nitelikleri , nokta atom kümelerini çevreleyen son kuvvet kalıplarının sonuçlarıydı. Bu tür atomların ve moleküllerin bir özelliği özellikle belirtilmelidir: onları bir arada tutan "bağlar" kırılmadan önce önemli bir gerilim veya gerilim altına yerleştirilebilirler. Bu suşlar, Faraday'ın bu konudaki fikirlerinin merkezinde yer alacaktı.elektrik .

    Faraday'ın Davy yönetimindeki ikinci çıraklığı 1820'de sona erdi. O zamana kadar o da kimyayı yaşayan herkes kadar derinlemesine öğrenmişti. Ayrıca kimyasal analizleri ve laboratuvar tekniklerini tam bir ustalık noktasına kadar uygulama fırsatı bulmuş ve teorik görüşlerini araştırmalarında kendisine rehberlik edebilecekleri noktaya kadar geliştirmişti. Bunu bilim dünyasını hayrete düşüren bir dizi keşif izledi.

    Faraday bir kimyager olarak erken ün kazandı. Analitik bir kimyager olarak ünü , yasal davalarda uzman tanık olarak çağrılmasına ve ücretleri Kraliyet Kurumu'nu desteklemeye yardımcı olan bir müşteri kitlesinin oluşmasına yol açtı. 1820'de bilinen ilk bileşiklerini üretti .karbon veklor , C2Cl6 ve C2Cl4 . _ _ _ _ Bu bileşikler, indüklenen ilk ikame reaksiyonları olan “olefiant gazda” ( etilen ) hidrojen yerine klor kullanılarak üretildi . (Bu tür reaksiyonlar daha sonra Jöns Jacob Berzelius tarafından önerilen baskın kimyasal kombinasyon teorisine meydan okumaya hizmet edecekti .) 1825'te aydınlatma üzerine yapılan araştırmaların bir sonucu olarak , Faraday izole edildi ve tanımlandı .benzen . 1820'lerde çelik alaşımları üzerine araştırmalar yürüterek bilimsel metalurji ve metalografinin temellerinin atılmasına yardımcı oldu . Londra Kraliyet Cemiyeti'nden teleskoplar için optik camın kalitesini iyileştirme görevini tamamlarken , 1845'te onu diyamanyetizmanın keşfine götürecek olan çok yüksek kırılma indisine sahip bir cam üretti . 1821'de Sarah Barnard ile evlendi, Kraliyet Enstitüsü'ne kalıcı olarak yerleşti ve fizikte devrim yaratacak elektrik ve manyetizma üzerine araştırmalar dizisine başladı .

    1820'de Hans Christian Ørsted , bir telden geçen elektrik akımının telin etrafında bir manyetik alan oluşturduğunu keşfettiğini duyurmuştu . André-Marie Ampère , manyetik kuvvetin görünüşte dairesel olduğunu ve aslında telin etrafında bir manyetizma silindiri oluşturduğunu gösterdi. yok öyledairesel kuvvet daha önce gözlemlenmişti ve bunun ne anlama geldiğini ilk anlayan Faraday oldu. Bir manyetik kutup izole edilebiliyorsa, akım taşıyan bir telin etrafında sürekli bir daire içinde hareket etmesi gerekir. Faraday'ın yaratıcılığı ve laboratuvar becerisi, bu sonucu doğrulayan bir aygıt inşa etmesini sağladı. Elektrik enerjisini mekanik enerjiye dönüştüren bu cihaz, ilk elektrik motoruydu .

    Bu keşif, Faraday'ın elektriğin doğasını düşünmesine yol açtı. Çağdaşlarının aksine, elektriğin bir borudan geçen su gibi tellerden akan maddesel bir sıvı olduğuna ikna olmamıştı. Bunun yerine, iletkende oluşturulan gerilimlerin sonucu olarak bir şekilde iletilen bir titreşim veya kuvvet olarak düşündü. Elektrokimyasal dönüşün keşfinden sonraki ilk deneylerinden biri , bir elektrik akımının geçişi ile üretilmesi gerektiğini düşündüğü moleküller arası gerilimleri tespit etmek için elektrokimyasal ayrışmanın gerçekleştiği bir çözeltiden bir polarize ışık ışını geçirmekti. 1820'lerde bu fikre geri dönmeye devam etti, ancak her zaman sonuçsuz kaldı.

     1831 baharında, Faraday Charles (daha sonra Sir Charles) Wheatstone ile bir başka titreşim fenomeni olan ses teorisi üzerinde çalışmaya başladı. Özellikle, bu plakalar bir keman yayı ile titreştirildiğinde, demir plakalar üzerine yayılan hafif tozda oluşan desenlere (Chladni figürleri olarak bilinir) hayran kaldı . Burada dinamik bir nedenin statik bir etki yaratma yeteneği gösterildi, akım taşıyan bir telde olduğuna inandığı bir şey. Bu tür kalıpların tek bir tabakta oluşturulabilmesi gerçeğinden daha da etkilendi. yakındaki bir başkasını eğmekBöyle akustikGörünüşe göre tümevarım, en ünlü deneyinin arkasında yatan şeydir. 29 Ağustos 1831'de Faraday, bir tarafına bir aküye bağlı yalıtımlı tel ile kalın bir demir halka sardı. Daha sonra bir galvanometreye bağlı tel ile karşı tarafı sardı . Beklediği şey, pil devresi kapatıldığında bir "dalga" üretilmesi ve dalganın ikinci devrede galvanometrenin sapması olarak ortaya çıkmasıydı. Birincil devreyi kapattı ve galvanometre iğnesinin zıpladığını hem zevk hem de tatmin edici bir şekilde gördü. Bir akım indüklenmişti ikincil bobinde birincil bobinde bir. 

     Ancak devreyi açtığında, galvanometrenin ters yöne sıçradığını görünce şaşırdı. Her nasılsa, akımın kesilmesi, ikincil devrede orijinal akıma eşit ve zıt bir indüklenmiş akım da yarattı. Bu fenomen, Faraday'ın bir gerilim durumu olarak kabul ettiği teldeki parçacıkların "elektrotonik" durumu olarak adlandırdığı şeyi önermesine yol açtı . Böylece bir akım, böyle bir gerilim durumunun kurulması ya da böyle bir durumun çöküşü gibi görünüyordu. Elektrotonik durum için deneysel kanıt bulamamasına rağmen, kavramı asla tamamen terk etmedi ve sonraki çalışmalarının çoğunu şekillendirdi.

    1831 sonbaharında Faraday, indüklenmiş bir akımın nasıl üretildiğini belirlemeye çalıştı. Orijinal deneyi , birincil bobinin sarılmasıyla oluşturulan güçlü bir elektromıknatıs içermişti. Artık kalıcı bir mıknatıs kullanarak bir akım yaratmaya çalıştı . Bir tel bobinin içine ve dışına kalıcı bir mıknatıs hareket ettirildiğinde, bobinde bir akımın indüklendiğini keşfetti . Mıknatısların, basit bir uygulama olan demir serpme yöntemiyle görünür hale getirilebilecek güçlerle çevrili olduğunu biliyordu.üzerlerinde tutulan bir karttaki dosyalar. Faraday, böylece ortamdaki, yani havadaki, mıknatısı çevreleyen gerilim çizgileri olarak ortaya çıkan "kuvvet çizgilerini" gördü ve kısa süre sonra, mıknatısların elektrik akımlarının üretimini belirleyen yasayı keşfetti: Bir akımın büyüklüğü, sayıya bağlıydı. iletken tarafından birim zamanda kesilen kuvvet çizgilerinin toplamıdır. Bir bakır diski güçlü bir mıknatısın kutupları arasında döndürerek ve uçları diskin kenarından ve merkezinden ayırarak sürekli bir akım üretilebileceğini hemen anladı . Diskin dışı, iç kısmından daha fazla hat kesecek ve böylece , çemberi merkeze bağlayan devrede üretilen sürekli bir akım olacaktır. Bu ilktidinamo . Aynı zamanda elektrik motorlarının doğrudan atasıydı , çünkü sadece durumu tersine çevirmek, diske bir elektrik akımı beslemek, onu döndürmek için gerekliydi.

Michael Faraday'ın elektrokimyası

    Faraday bu deneyleri yaparken ve bilim dünyasına sunarken , elektriğin incelenen farklı tezahürlerinin kimliği konusunda şüpheler oluştu . Elektrikli yılan balıkları ve diğer elektrikli balıklar tarafından statik elektrik jeneratörü, volta pili ve yeni elektromanyetik jeneratör tarafından üretilen elektrik "sıvı" mıydı?hepsi aynı mı? Yoksa farklı kanunları takip eden farklı akışkanlar mıydı? Faraday bunların akışkan değil, aynı kuvvetin biçimleri olduğuna ikna olmuştu, ancak bu özdeşliğin deneyle hiçbir zaman tatmin edici bir şekilde gösterilmediğini kabul etti. Bu nedenle, 1832'de, tüm elektriklerin kesinlikle aynı özelliklere sahip olduğunu ve kesinlikle aynı etkilere neden olduğunu kanıtlamak için oldukça sıkıcı bir girişim olmaya söz verdi. Anahtar etki elektrokimyasal ayrışmaydı. Voltaik ve elektromanyetik elektrik sorun yaratmadı, ancak statik elektrik yaptı. 

     Faraday problemin derinliklerine inerken, iki şaşırtıcı keşifte bulundu. Birincisi, elektrik kuvveti, uzun zamandır sanıldığı gibi, kimyasal moleküller üzerinde belli bir mesafeden etki etmiyordu.ayrılmalarına neden olmak. Elektrik sadece havaya boşaldığında ve bir volta hücresinde bir "kutup" veya "hareket merkezine" geçmese bile, moleküllerin ayrışmasına neden olan, iletken bir sıvı ortamdan geçen elektrikti. İkinci olarak, ayrışma miktarının çözeltiden geçen elektrik miktarı ile basit bir şekilde ilişkili olduğu bulundu. Bu bulgular Faraday'ı yeni bir elektrokimya teorisine götürdü . Elektrik kuvvetinin , bir çözeltinin moleküllerini fırlattığını savundu.bir gerilim durumuna (elektrotonik durumu). Kuvvet, molekülleri bir arada tutan kuvvet alanlarını, bu alanların komşu parçacıklarla etkileşimine izin verecek şekilde bozacak kadar güçlü olduğunda, parçacıkların gerilim çizgileri boyunca, farklı atom türlerinin göçüyle gerilim hafifledi. zıt yönlerde göç eder. O halde geçen elektrik miktarı, çözeltideki maddelerin kimyasal afiniteleriyle açık bir şekilde ilişkiliydi. Bu deneyler doğrudan Faraday'ın iki elektrokimya yasasına yol açtı: (1) Bir elektrolitik hücrenin her bir elektrotunda biriken madde miktarıhücreden geçen elektrik miktarı ile doğru orantılıdır. (2) Belirli bir miktarda elektrik tarafından biriktirilen farklı elementlerin miktarları, kimyasal eşdeğer ağırlıkları oranındadır.

    Faraday'ın elektrokimya üzerine çalışması, ona statik elektrik enerjisinin araştırılması için önemli bir ipucu sağladı.elektrik indüksiyonu . Bir elektrolitik hücrenin iletken ortamından geçen elektrik miktarı elektrotlarda biriken malzeme miktarını belirlediğine göre, iletken olmayan bir hücrede indüklenen elektrik miktarı neden yapıldığı malzemeye bağlı olmasın? Kısacası neden her malzemenin belirli bir endüktif kapasitesi olmasın ? Her malzeme yapar ve Faraday bu gerçeği keşfeden kişidir.

    1839'da Faraday, yeni ve genel bir elektriksel etki teorisi ortaya koymayı başardı. Elektrik her ne ise maddede gerilimlerin oluşmasına neden olmuştur. Bu gerilimler hızlı bir şekilde hafiflediğinde (yani, bedenler "geri çekilmeden" önce çok fazla zorlanamadıklarında), o zaman meydana gelen, bir dalga gibi geçen gerilimin döngüsel bir yükselişinin, çöküşünün ve birikmesinin hızlı bir tekrarıydı. bir madde. Bu tür maddelere iletken denirdi . 

    Elektrokimyasal süreçlerde, gerilimin birikme ve parçalanma hızı, ilgili maddelerin kimyasal afiniteleriyle orantılıydı, ancak yine akım bir malzeme akışı değil, gerilimlerin ve rahatlamalarının bir dalga paterniydi. izolatörlerbasitçe, parçacıkları kırılmadan önce olağanüstü miktarda zorlanmaya maruz kalabilen malzemelerdi. İzole edilmiş bir yalıtkandaki elektrostatik yük, bu birikmiş suşun basit bir ölçüsüydü. Böylece, tüm elektriksel hareket, cisimlerdeki zorlanmış gerilmelerin sonucuydu.

    Sekiz yıllık sürekli deneysel ve teorik çalışmanın Faraday'ın üzerindeki yükü çok fazlaydı ve 1839'da sağlığı bozuldu. Sonraki altı yıl boyunca çok az yaratıcı bilim yaptı . 1845'e kadar araştırmalarının ana hatlarını alıp teorik görüşlerini genişletemedi.

Michael Faraday'ın sonraki hayatı

    Faraday, bilimsel çalışmasının en başından beri, doğa güçlerinin birliği dediği şeye inanmıştı. Bununla, doğanın tüm güçlerinin tek bir evrensel gücün tezahürleri olduğunu ve bu nedenle birbirine dönüştürülebilir olması gerektiğini kastetmiştir. 1846'da bu görüşün kendisini yönlendirdiği bazı spekülasyonları kamuoyuna açıkladı. Faraday'ın bilimin yaygınlaşmasını teşvik ettiği Kraliyet Enstitüsü'ndeki Cuma akşamı söylevlerinden birini sunması planlanan bir öğretim görevlisi, son dakikada panikledi ve Faraday'ı dolu bir konferans salonuyla ve öğretim görevlisi olmadan bırakarak kaçtı. Anlık olarak, Faraday şunları teklif etti:Işın Titreşimleri Üzerine Düşünceler.” Spesifik olarak nokta atomlara ve onların sonsuz kuvvet alanlarına atıfta bulunarak , bu atomlarla ilişkili elektrik ve manyetik kuvvet çizgilerinin aslında ışık dalgalarının yayıldığı ortam olarak hizmet edebileceğini öne sürdü . Yıllar sonra, Maxwell elektromanyetik alan teorisini bu spekülasyon üzerine kuracaktı .

    Faraday 1845'te aktif araştırmaya geri döndüğünde, yıllardır onu saplantı haline getiren bir sorunu, varsayımsal elektrotonik durumuyla yeniden mücadele etmekti. Hala var olması gerektiğine ve onu tespit etmenin yollarını henüz keşfetmediğine ikna olmuştu. Bir kez daha, elektriksel kuvvet çizgilerinin geçtiği maddelerde moleküller arası gerilim belirtileri bulmaya çalıştı, ancak yine başarılı olamadı. Bu sırada genç bir İskoç olan William Thomson (daha sonra Lord Kelvin) , Faraday'ın elektrik ve manyetizma hakkındaki makalelerini incelediğini yazdı .ve o da bir tür zorlamanın var olması gerektiğine ikna olmuştu. Faraday'ın manyetik kuvvet çizgileriyle deney yapmasını önerdi, çünkü bunlar elektrostatik olanlardan çok daha büyük güçlerde üretilebilir.

     Faraday öneriyi aldı, bir ışın demeti geçti .1820'lerde geliştirdiği yüksek kırılma indisine sahip optik camdan düzlem-polarize ışık ve daha sonra bir elektromıknatısı açtı, böylece kuvvet çizgileri ışık ışınına paralel ilerliyordu. Bu sefer başarı ile ödüllendirildi. Polarizasyon düzlemi döndürüldü, bu da camın moleküllerinde bir zorlanma olduğunu gösterdi . Ancak Faraday yine beklenmedik bir sonuca dikkat çekti. Işık huzmesinin yönünü değiştirdiğinde, dönüş aynı yönde kaldı; bu, Faraday'ın doğru bir şekilde, gerilmenin camın moleküllerinde değil, manyetik kuvvet çizgilerinde olduğu şeklinde yorumladığı bir olguydu. Polarizasyon düzleminin dönüş yönü yalnızcakuvvet çizgilerinin polaritesi ; cam sadece etkiyi tespit etmeye hizmet etti.

    Bu keşif, Faraday'ın kuvvetlerin birliğine olan inancını doğruladı ve tüm maddelerin bir manyetik alana bir tepki göstermesi gerektiğinden emin olarak ileri atıldı . Şaşırtıcı bir şekilde, bunun aslında böyle olduğunu, ancak tuhaf bir şekilde olduğunu gördü. Demir , nikel , kobalt ve oksijen gibi bazı maddeler, kristal veya moleküler yapılarının uzun eksenleri kuvvet çizgilerine paralel olacak şekilde bir manyetik alan içinde sıralanırlar; diğerleri kuvvet çizgilerine dik olarak sıralanmıştır. Birinci sınıf maddeler daha yoğun manyetik alanlara doğru hareket etti; ikincisininkiler daha az manyetik kuvvete sahip bölgelere doğru hareket etti. Faraday birinci gruba paramanyetik , ikinci gruba ise paramanyetik adını verdi.diyamagnetik . 

     Daha fazla araştırmadan sonra, paramanyetiklerin, manyetik kuvvet çizgilerini çevreleyen ortamdan daha iyi ileten cisimler olduğu, diamanyetiklerin ise onları daha az iyi ilettiği sonucuna vardı. 1850'ye gelindiğinde Faraday, uzay ve kuvvete dair kökten yeni bir görüş geliştirmişti. Uzay, yalnızca cisimlerin ve kuvvetlerin konumu olan “hiçbir şey” değildi, elektrik ve manyetik kuvvetlerin gerilimlerini destekleyebilen bir ortamdı. Dünyanın enerjileri, bu kuvvetlerin ortaya çıktığı parçacıklarda değil, onları çevreleyen uzayda bulunacaktı. Böylece alan teorisi doğdu. Maxwell'in daha sonra özgürce kabul ettiği gibi, elektrik ve manyetik alanlarla ilgili matematiksel teorisinin temel fikirleri Faraday'dan geldi; katkısı, bu fikirleri şu şekilde matematikleştirmekti:onun klasik alan denklemleri .

    1855 civarında, Faraday'ın zihni bozulmaya başladı. Yine de ara sıra deneyler yaptı; bunlardan biri, manyetizma gibi yerçekiminin başka bir kuvvete, büyük olasılıkla elektriksel olarak dönüştürülebilir olması gerektiğini hissettiğinden, ağır bir ağırlığı kaldırmanın elektriksel bir etkisini bulmaya çalışmayı içeriyordu . Bu sefer beklentilerinde hayal kırıklığına uğradı ve Kraliyet Cemiyeti olumsuz sonuçlarını yayınlamayı reddetti. Faraday gitgide bunamaya başladı. Kraliçe Victoria , kendisine Hampton Court'ta bir ev kullanma izni vererek, bilime olan bağlılığını ömür boyu ödüllendirdihatta ona şövalyelik onurunu bile teklif etti. Faraday kulübeyi minnetle kabul etti ama şövalyeliği reddetti; Bay Faraday'ın sonuna kadar sade kalacağını söyledi. 1867'de öldü ve anıtı olarak yeni bir fiziksel gerçeklik anlayışı bırakarak Londra'daki Highgate Mezarlığı'na gömüldü.