Yeniçeri Ocağının Kuruluşu ve Kaldırılması

   Yeniçeriler ( yeni ceri ) 14. yüzyılın ortalarında, başlangıçta savaş ganimetlerinin bir parçası olarak ve daha sonra özel bir vergi süreci ( devşirme ) ‘toplama’ biçimindeki Hıristiyan çocuklardan gelişti. Bu mütevazi başlangıçlardan , Osmanlı İmparatorluğu'nun yakın birliklerinin ( kapıkulu ) piyadeleri büyüdü. 

Yeniçeri Ocağı Nedir, Ne Zaman Kuruldu?

Kolordu dört gruba ayrıldı:

   1. Dar anlamda yeniçeriler ( cemaat ): Bu birlik , güçleri 100 ile 400 asker arasında değişen toplam 101 bölükten ( orta ) oluşuyordu. Kendi numaralarına ve bayraklarına sahip olan Bireysel Orta, farklı etkinlikler ve işlevler içeriyordu. Böylece Orta Cemaati'nde asıl muhafız ( solak ) ( 1402'de kurulmuş ) 60 ila 64 Orta, deve sürücüsü şirketleri 1 ila 4 Orta ve tarla papazları veya Bektaşi keşişleri 94 / 99 ve 101 Orta'ydı.

   2. Halberdiers ( bölük ): Bu birimler yaklaşık 61/62 Orta'dan oluşuyordu. Özellikle muharebede ve İstanbul'da nöbet tutmak bu birliklerin başlıca görevleriydi.

   3. Köpek bekçileri ( sekban ): Bu birlikler yaklaşık 33/34 Orta'dan oluşuyordu. Bunların arasında özellikle asil avdan köpek muhafızları olarak çıkan muhafızlar vardı.

   4. Acemi okulu ( acemi ocaci ): Eskiden Rumeli'de 14, Anadolu'da ise gençlerin eğitim ve öğretim gördüğü 17 yer vardı. Devşirme'nin ortadan kalkmasıyla birlikte Orta'nın sayısı 19. yüzyılın başında dörde düştü.17. yüzyılda, Türk çocukları askere alınmadan ya da çocuklarına alınmadan önce, 17. yüzyılda yavrular ağırlıklı olarak Ukrayna ve güney Rusya bölgelerinden geldi. mevcut yeniçerilerden alınmıştı.

Osmanlı Kroniklerinden

   Gazi Evrenoz da şu emri aldı: “Baskınlarınızda yakalanan her esirden beşte birini alın…” ( Kuran 8 Ayet 41 ) “... ve bu şekilde birçok genç çalı toplandı. “.. Sayıları gün geçtikçe arttı. Müslüman olduktan sonra uzun yıllar Türkler tarafından hizmette kullanılmış ve sonra tekrar mahkemeye getirilmişlerdir. Orada üzerlerine beyaz kep takmışlar ve onlara Yeniçeri adını vermişler.”
Ouelle: Çoban çadırından yüksek kapıya Osman'ın Derviş Ahmed'den Aşık Paşa Sohn.R.Kreutel adlı evinin anıları ve zamanları, ( Osmanlı tarihçileri cilt 3 ) Graz 1959 s. 84

Devşirme ( Erkek Hasadı )

   1360 yılı civarında Hıristiyan savaş esirlerinden oluşan yeni birlik kuruldu. Padişahın köleleri ( kul ) idiler. Tarih yazıcılığında ganimetlerin Kuranî beşincisi, Bektaşi dervişlerinin himayesinde büyümüş Hıristiyan çocuklarıdır, bir taraftan insan ( devsirme ) şeklinde bağış olarak dikilmiş , diğer taraftan Türkmen soylularıyla hiçbir aile bağı olmayan yeni ve önemli bir askeri birliktir. ( Efsane, kuzey İran'da Horasan'dan Hacı Bektaşi 1248-1337 ( Bektaşi tarikatı ) dervişinin bir toplantısına rastlar . Bir oğlanın başının üzerindeki beyaz kolunun yeniçeri kukuletasını ( keche ) simgelediği söylenir.)

Yeniçeri Davlumbazı ( keçe )

   14. yüzyılın sonunda gelişen Hıristiyan çocukların sistematik olarak kaçırılması, Osmanlı toplumunda biçimlendirici bir toplumsal unsurdu. Bir yandan insanlar zorla İslam'a döndürülürken, diğer yandan 16. yüzyılda Osmanlı seçkinlerinin büyük bir bölümünü temsil eden bir sosyal sınıf oluşturuldu. 12-16 yaşlarında ise Türkçe konuşan Müslüman çiftçilere götürülen çocuklar, daha sonra yeniçeri ocağı, saray okulu gibi çeşitli devlet kurumlarına dağıtıldı. 

    Sırbistan, Arnavutluk, Bosna, Bulgaristan ve Yunanistan bölgelerinden eski Hıristiyan çocukların oluşturduğu bu sosyal gruptan, aileden bağımsız ve her şeyden önce merkezi yönetim ve orduda devleti yöneten yetenekli bir adamlar sınıfı ortaya çıktı. . Bu seçim sayesinde En iyi ihtimalle “Türk soyluları 15. yüzyılın ortalarında devlet işlerinden uzaklaştırılabilirdi ve Türk nüfus unsuru eğitim ve okul, hukuk ve din ile taşra süvarisi alanlarıyla sınırlıydı.

      Özellikle 16. yüzyılda " Osmanlı " tabakasının bu kompozisyonu, Türk-İslam kültürü ile Güneydoğu Avrupa'nın Hıristiyan halkları arasında kültürel bir simbiyozun yolunu açmıştır. 1568'den itibaren, vergiler yalnızca düzensiz olarak gerçekleştirildi ve 1648'de resmen durduruldu. Erkek çocuk hasadını yeniden etkinleştirme girişimleri, 1703'te yeni Türk yeniçerilerinin direnişi nedeniyle nihayet başarısız oldu.

Ebeveynlerin Şikayetleri

   “Doğurduğu, uğruna çok ağladığı ve sadece en büyük mutluluğu dilediği çocuğu birdenbire zorla kapıp kaçıran bir adam, ne acılar çekmezdi ki, garip ellerden ve garip geleneklere zorlandığını görür. düşmek?"
Kaynak: Selanik Başpiskoposu Isidors'un Mektubu, in: Papoulia B: Osmanlı İmparatorluğu'nda erkek çocuk hasadının kökeni ve doğası . Münih 1963 s. 112

Üzüntü ve Fırsat

   Çocukların kaçırılması, kesinlikle Güneydoğu Avrupa ülkelerinin acı dolu kolektif geçmişinin bir parçasıdır. Bununla birlikte, keskin ahlaki eleştiri, bu kurumun sadece bir yönüdür, çünkü anlaşılabilir keder ve tekil adaletsizliğin yanı sıra, çocuğun, ailenin veya bütün bir köyün sosyal konumunda varlığını değiştirme olasılığı da vardı. Bu sadece Bosna'daki Müslüman bölgelerden gelen gönüllü teslimiyet veya devam talebiyle ilgili dosyalarda değil, aynı zamanda çok sayıda kültürel binada da rapor ediliyor. Güneydoğu Avrupa'da camiler, hamamlar, hanlar, yollar ve köprüler sadece askeri amaçlarla veya inançların icrası için değil, aynı zamanda Hz.Köprülü , Sırbistan.

Ödül Olarak Yemek ve Anlaşmazlık

   Zamanla, askeri rütbeler ile Yeniçeriler için yiyecek sağlanması arasında garip bir bağlantı gelişti. Yani hemen hemen tüm askeri rütbeler, ticari bir mutfakta mutfak pozisyonlarına eşitti. İtaat ve rızık, padişah ile askerler arasındaki iki kutbu oluşturuyordu. Yeniçeriler yemek yemeyi reddederse veya kazanları devirirlerse ( kazan kaldırmak ) askerler durumdan endişe duyar veya ayaklanma eğilimine girerdi. Sadrazam, hatta padişah gibi pek çok memur ve yüksek rütbeli şahıslar bu isyanların kurbanı oldular.

Rütbeler ve Pozisyonlar

   Barış zamanında, Yeniçeri Ocağı ( Yeniçeri Ağa )komutanı , general rütbesiyle, kapı birliklerinin ( kapıkulu ) kurmay başkanıydı . Savaş durumunda ve kolordu içinde, en önemli 5 Orta korgeneral, yardımcısı ( Kethüda ) ve ( Segbahn Başı, Sagadschi Başı, Samssundschi Başı, Turnaji Başı ) ile birlikte kolordu genelkurmay başkanıydı. Tschausche ( Başı Tschausch ) komutanı ve Genelkurmay yaverlerinin komutanı ( Mütefrrika Başı )Genel olarak, rütbeler veya komuta yapısı arasındaki işlev ve kolordu veya Orta'daki ilgili pozisyonların farklı değerleri tam olarak açıklığa kavuşturulmamıştır. Özellikle barış zamanlarında, kutlamalarda ve savaş zamanlarında diğer liderlik yapıları ortaya çıktığı için. Tüm subaylar ve astsubaylar, yalnızca askeri bir rütbeye sahip olmakla kalmayıp, yemek servisi ve hazırlanmasında da sembolik bir işleve sahipti. Bir Orta'nın komutanı bir bölük komutanı, yani bir yüzbaşı rütbesine sahipti, adı çorbacıydı , teğmen rütbesindeki yardımcısı ( Ascibaşı ) baş aşçıydı. ( Sakkabaşı ) 'nin iki teğmenibaş su taşıyıcısı ve baş aşçı veya levazım ustası olarak adlandırıldılar. Askeri birlikteki en önemli işlev, başçavuş veya mutfak şefi rütbesine sahip ( Odabaşı ) tarafından yapıldı. Erlerin veya gazilerin ( Eski ) işlevi de vardı .

Ücretli Piyade

   Yeniçeriler, kökenleri ve kullanılış biçimleri nedeniyle, zamanla spahilerin yanı sıra Osmanlı ordusunun kalbi haline gelen tutkulu askerlerdi. 15. yüzyılın başlarında, birliklere sabit bir maaş ödendi, kışlalara yerleştirildi, savaşta sıkı bir şekilde donatıldı ve eğitildi. Sadece savaşlarda değil, imparatorluk genelinde birçok kalede kale tayfası olarak da görev yapmışlar, Seray'da muhafızlık, orduda ve imparatorluk genelinde polis görevlerinde de kullanılmışlardır. Sayıları, Osmanlı tarihi boyunca göreve ve kullanıma bağlı olarak 10.000 ile 100.000 arasında değişiyordu. Cesaret gibi dövüş erdemlerine ek olarak, Özellikle yanlarında yaşayan Bektaşi dervişlerinin teşvik ettiği bağnazlığa varan inançlarında mücadele cesareti ve gözüpeklik göze çarpıyordu. Başından beri bir münzevi-efsanevi vardı Görevleri sırasında evliliğe izin verilmeyecek kadar artan Yeniçerilerin saflarında tasavvuf ve halkla temas kesinlikle gerekli olanlarla sınırlıydı. Roma modellerine bir selam olarak, yeniçeriler kendi ortalarının numarasıyla dövüldü.

Yeniçeri ayaklanmalarından birliklerin imhasına kadar

   Düzenlemelerin gevşetilmesi ( örneğin asker satın alarak ) ve aynı zamanda Yeniçerilerin artan siyasi ağırlığı, disiplinin ve muharebe moralinin düşmesine neden oldu. 16. yüzyılın sonunda, evlilik yasağı kaldırıldığından, yeniçeri ocağından daha fazla Türk çocuğu çocuk olarak askerlere katıldı. Aynı şekilde erkek çocukların okuması da kaldırılmış ve askeri saray okulları kapatılmıştır. Avrupa ordularındaki değişikliklere uyum sağlamak için gerekli silah teknolojisi ve taktik değişiklikler engellendi ve dini fanatizm ile reform isteksizliğinin ölümcül kombinasyonu bu birliğin askeri nüfuzunu kaybetmesine neden oldu. siyasi kararlara müdahale,Sultan II. Mahmut bu topluluğun varlığına son verdi.

Osmanlı Askeri Müziği

   Osmanlı vakayinamesinde, 13. yüzyılın sonlarında Selçuklu Sultanı III. Alaeddin Keykubat tarafından müzik aletlerinin teslim edilmesiyle Bizans'a kuzeybatı sınır birliklerinin komutanı olarak Emir Osman I'in atanması anlatılır. toplum. Sadece padişah bir askeri bando bulundurmakla kalmamış, diğer yüksek rütbeli kişiler de bandolarla çevrelerini sarmışlardır. Osmanlı askeri müziği geleneği, adının Farsça kökeninden de anlaşılacağı gibi, Selçuklu, Bizans ve Arap modellerinden kaynaklanmaktadır. Adı Mehter veya Michterchane ( Pers. ) 14. yüzyıldan kalmadır.Bugünkü adı Metherhane-i hakani1911 yılında Osmanlı sahra bandoları geleneğini yeniden benimseyen Ahmed Muhtar Paşa'dan gelmektedir. Askeri müziğin klasik enstrümanları şunlardı:

   Tabl ( davul ) Naqqaare ( küçük ikili timpani ) Köss ( büyük ikili timpani ) Still ( ziller ) Surna( şov ) Nafir ( trompet ) ve daha sonra şarkı .

   Askeri seferlerde müzik, padişahı onurlandırmak, düşmanı caydırmak ve askerlerin moralini yükseltmek için kullanılırdı. Osmanlı tarihi kaynaklarında 17. yüzyılın ortalarında Osmanlı ordusunda kurulan bir şapelin kullanıldığını ilk kez 1512 yılında duyuyoruz. Yeniçerilerin yıkılmasıyla birlikte askeri musiki de kaldırıldı. “ Yeniçeri müziği ”terimi , asıl şapellerin yeniçerilerle ne örgütlenme ne de giyim açısından hiçbir bağlantısı olmadığından, Avrupa dil alanından geldi. 1953'ten itibaren modern Türkiye'de yeniden kullanılmaya başlanan askeri müzik, kendisini Avrupa terimine göre Yeniçeri müziği olarak tanımlıyordu, ancak Osmanlı İmparatorluğu'nda hiçbir zaman çağrılmadığı gibi.

   Osmanlı İmparatorluğu'nun çöküşüyle ​​birlikte “Türk müziği” ( Türklerin müzikal olarak şekillendirilmiş imajı) yalnızca Avrupa'daki çeşitli ordularda, örneğin askeri müziği kesinlikle etkilediği Avusturya veya Saksonya'da takipçiler bulmakla kalmadı, aynı zamanda 18. yüzyılda moda haline gelen Turca” müziği ve sayısız “Türk operası” … Bu arada Avusturyalılar, bugün hala kelime dağarcığımızın bir parçası olan Türk müzik topluluklarına da grup diyorlardı.